06 juli 2020
Al dagen ben ik bezig om verkramping van mijn lijf tegen te gaan. Overdag heb ik geen probleem. Ik reageer op elk vreemd geluid door het gelijk te benoemen en mijn lijf te laten merken dat het veilig is. Ik ben ’s avonds zo oververmoeid daar door, door er steeds mee bezig te zijn, alleen hel;pt het me niet om daardoor beter te slapen. Ik lig in mijn bed en onverwachts hoor ik buiten vuurwerk en hang ik weer aan het plafond van de schrik. Tranen schieten in mijn ogen en al pratend tegen mezelf krijg ik me weer onder controle.
De rest van de nacht kan ik wel vergeten. Mijn lijf blijft maar super alert en ik krijg het niet voor elkaar. En maar weer door met vechten. Er veranderd niets tot heel weinig.
