Gisteren was het dan zover. Ik ben begonnen aan mijn therapietraject bij centrum ’45. Op het moment dat ik wist dat ik ging beginnen zijn de nachten zwaarder geworden en protesteert mijn lichaam nog meer. Vol spanning stapte ik dan ook in de taxi om richting Oegstgeest te gaan. Voordeel is natuurlijk wel dat ik me kan proberen te ontspannen. Gelukkig staat taxi vervoer heel 2022 ter beschikking.
Het was een binnenkomend gesprek. Wel goed te doen, want eventuele trauma’s werden nog niet behandeld/ besproken. De eerst gesprekken worden gebruikt om mij en mijn beperkingen/ problemen beter te doorgronden. Het eerste wat echt uitgediept werd waren toch mijn vermijdingen. Zoals televisie programma’s, links rijden in de file, fysieke inspanningen enzovoort. Tijdens het gesprek kreeg ik verschillende keren kippenvel. Volgens mijn psychologe toch ook een uiting van angst. Zelf heb ik het zo nooit gezien. Ze bleef dieper en dieper ingaan op vermijdingen.
Ze maakte mij duidelijk dat de eerste gesprekken echt gaan om mij nog beter te leren kennen. Nog meer informatie te krijgen, zodat straks nog beter een aangepaste therapie/ behandeling aangeboden kan worden. Ze was zeer verbaasd dat ik tot nu toe alleen maar EMDR heb gekregen, omdat er toch meer vormen van behandeling beschikbaar zijn. Bij de vraag wat EMDR voor mij nu heeft bereikt, blijf ik steken bij de bewustwording dat ik gebeurtenissen nu kan bespreken. Ik kan er over praten. Of dit nu met of zonder kippenvel gebeurt heeft te maken hoe mijn voorliggende nacht is geweest. Het heeft nooit een positief effect gehad op mijn lichamelijke klachten. Nooit een positief effect op mijn nachten. Wel of geen nachtmerries.
Ik heb, na het aangeven van Bart van Body stress release, vanmorgen een sessie bij hem gekregen. Ik merkte naar aanleiding van gisteren dat mijn lichaam toch negatief reageerde. Mijn rug gaat fantastisch, daarin tegen ontstaan wat meer klachten in mijn voeten en kuiten en daarbij mijn handen en schouderbladen die ook regelmatig protesteren. Volgende week heb ik dag 2 en krijg ik gelijk dezelfde dag een BSR sessie. We kunnen dan gelijk kijken wat de nacht mij gaat opbrengen. Op deze manier krijgen we vergelijkingsmateriaal en kunnen we de sessies hierop aanpassen (indien mogelijk/ nodig).
Dag 2, bij centrum ’45, wordt nog dieper ingegaan op vermijdingen. Nu ik dit weet ben ik bijna voortdurend aan het kijken waar mijn vermijdingen liggen en waarom. Verder wordt ik aangemeld bij een kleine groep dienst gerelateerde getraumatiseerden. Het is iets vrij nieuw. De bedoeling is dat deze kleine groep, 5 á 6 personen, defensie en politie, een keer of vijf bij elkaar komen en dan ervaringen kunnen delen. Ook wordt nog dieper op PTSS ingegaan door de begeleiders van de groep. Ook deze groep is er puur om meer en meer informatie over de deelnemers te krijgen. Om de deelnemers nog beter te leren kennen. Deelname aan deze groep is op vrijwillige basis, maar ik heb mezelf beloofd om er alles aan te doen om een stapje(s) vooruit te maken en deze was het voor mij bijna vanzelfsprekend dat ik zou gaan deelnemen.
Heb ik hoop voor de toekomst? Heb ik hoge verwachtingen? Ik heb mijn lat zo laag mogelijk gelegd, omdat ik hier beter overheen kan stappen dan een lat die huizenhoog ligt. Hoop misschien een klein beetje, omdat centrum ’45 heel anders naar mijn problematiek aankijkt. De hele benadering is heel anders. Verandering van spijs doet eten. Het is moeilijk te zeggen na pas één gesprek. Ik weet dat dit heel veel energie gaat kosten en dat het zeker niet leuk gaat worden. Ik zit er natuurlijk niet voor mijn plezier/ lol. Ik hoop juist hierdoor weer wat meer plezier/ lol terug te krijgen.
De eerste stap is gezet en nu volhouden tot…………
