Na een enerverende periode van 10 weken met de exposuregroep met allerlei oefeningen en gebruik van de VR-bril is deze periode afgesloten. De laatste 3 weken ook nog TRE (Tension & Trauma Releasing Exercises) geleerd.
De eerste 2 weken zijn ingevuld met theorie. Ondanks dat ik de theorie van PTSS en Moral Injury inmiddels wel door heb, leer ik toch steeds weer nieuwe dingetjes. Week 3 tot en met 10 zijn gevuld geweest met oefeningen. Of je kon naar buiten en allerlei situaties opzoeken of bepaalde scenario’s bekijken door middel van de VR-bril. 6 deelnemers en 4 begeleiders/ behandelaren. Verder werd er van je gevraagd om 2 oefeningen per week thuis te doen. Het voordeel was wel dat er geen moeten bij zit. Lukt het, is het prima. Lukt het niet, is het ook prima.
Buiten red ik me prima. Oké, ik loop constant te scannen en ben mij heel bewust waar ik ben en sta. Alleen alles doordrenkt met een overdreven gevoel van onveiligheid. Kijk, mijn hoofd weet wel dat het hier buiten veilig is, alleen mijn lijf geloofd mijn hoofd niet. Dit is het grootste struikelblok. We zijn heel hard aan het werk om de verbinding tussen mijn hoofd en lijf weer tot stand te brengen. Nu staat mijn lijf constant aan. Zodra ik buiten kom, begint mijn lijf alweer te spannen. Nu hebben we geprobeerd om met bovenstaande deze verbinding weer tot stand te brengen. Ik moet zeggen we zijn aardig op weg. Ik heb het gevoel dat er nog meer uit te halen valt en daarom sta ik nu weer op de lijst om deze groep een 2e keer te gaan doen.
VR-bril. Wat een super gaaf ding, maar tegelijk ook wat een super klote ding. Ik heb deze bril een keer gebruikt tijdens mijn bezoek aan het aquarium op Kreta. Ik was toen onder water en heb daar de mooiste dingen ooit gezien. Als ze toen hadden gezegd: “Hier heb je de sleutel. Doe jij het licht uit en sluit je de boel af?” Dan had ik er nu waarschijnlijk nog gestaan.
Dus ik heb de meerwaarde gevoelt van de bril en stond er heel positief tegenover om de bril ook te gebruiken als onderdeel van mijn behandeling. Van de 8 keer heb ik de bril 6 keer gebruikt en tijdens deze 6 keer heb ik ook een herbeleving gehad. Wat is dat klote zeg. Gelukkig weten de behandelaren, die bij mij waren, precies wat te doen om mij weer in het hier en nu te krijgen. Ook nieuwe, geen mooie, herinneringen kwamen naar boven. Herinneringen die ik liever kwijt ben. Aan de andere kant zijn dit nog wel zaken die we moeten gaan aanpakken. Of door middel van de bril of door middel van EMDR of welke behandeling dan ook.
Ik heb ze in centrum ’45 laten weten dat 2023 het laatste jaar is dat ik nog in de hulpverlening wil zitten. Waar ik ook sta op eind 2023, december 2023 is het einde dat ik stop met behandelingen. Hierna heb ik alles bij elkaar ruim 6 jaar aan behandelingen achter de rug. Ga ik nog naar centrum ’45 om beter te voelen of ga ik naar centrum ’45 om naar centrum ’45 te gaan. Sowieso staat 2024 in het teken van de terugkeerreis naar Bosnië en in november mag ik de dienst na 38 jaar gaan verlaten.
Ten slotte: TRE. Ik kreeg deze tip van mijn mentor Wenda. Aangezien ik alles wil aanpakken met de instelling “Baat het niet, dan schaadt het niet”, heb ik me hier ook op geworpen. Er is een wachtlijst, maar gelukkig, voor mij, was er iemand uitgevallen waardoor ik voor de vakantie dit nog 3 keer kon ondergaan. Wat een “uitvinding” is dit zeg. In het kort uitgelegd: Deze methode komt uit de dierenwereld. Nu zijn wij als mens de grootste beesten op de wereld, maar niet slimmer, op dit vlak, dan de rest van de dieren. Als dieren in spanning zitten of een adrenaline boost hebben en ze moeten dit kwijt dan beginnen ze te shaken en te trillen. Ooit is er eens een slim iemand geweest en heeft dit toegepast en verder ontwikkeld voor de mensheid. Ik heb nu de techniek geleerd in combinatie met oefeningen en ademhaling dit trillen op te roepen. Op het moment dat mijn lijf in de gaten heeft dat er spanning is en met de juiste houding gaat mijn lijf trillen. In het begin probeerde ik dit tegen te houden, maar nu kan en wil ik het los laten. Van de week trilde ik, bij wijze van spreken, de gymzaal uit. Dit is zo ontspannend. Dit had ik nooit verwacht. Nu pas ik het toe voordat ik ga slapen en ik merk dat ik meer slaaptijd en rust krijg tijdens de nachtelijk uren. Ook ’s morgens begin ik regelmatig een verschil te merken. Ik merk dat regelmatig mijn bloeddruk op een normaal niveau zit in plaats van 170 over….
Al met al behoorlijk wat stappen vooruit gemaakt en ik hoop dit de komende maanden te blijven doen, zodat we eind 2023 op een zeer acceptabel en leefbaar niveau zitten. Ik kom niet van alles af en triggers zullen er altijd blijven bestaan. Mijn lijf wordt niet meer zoals het was. Mijn rust zal niet meer zijn zoals het was, maar alles zal handelbaar worden en daar gaan we voor.
Tot een volgende up-date.
