Vandaag weer op gesprek geweest bij Kim. Ze zou het begrepen hebben als ik het afgezegd had deze week. In verband met medicatie zijn er een aantal onderzoeken uitgevoerd. Zoals mijn hart en bloed. Hier zijn toch een aantal schokkende zaken bij ontdekt. Dusdanig dat ik op afgelopen dinsdag mijn onderzoeken heb gehad en woensdag en donderdag al bij de cardioloog van het cmh moet komen voor verdere onderzoeken. De uitslag was verontrustend genoeg om mij gelijk aan de medicijnen te zetten voor verschillende zaken. (Niet bedreigend en de medicatie toch als voorzorg en ter preventie.) Gelijk vervolgafspraken moeten maken bij de cardioloog, militaire huisarts en internist. Voorkomen is beter dan genezen zullen we maar zeggen/ denken. Het verklaart wel een hoop lichamelijk ongemak wat ik nu heb. Het is ook duidelijke dat het niet aan mijn levensstijl ligt, maar de waardeloze nachten en dagelijkse stressmomenten zijn hier debet aan. Hierdoor wel een heel goed gericht doel om naar toe te werken. Ik benoem deze zaken niet. Ik wil alleen maar duidelijk maken hoe slecht slecht slapen en stress is/ kan zijn.
Verder vandaag toch met Kim mijn nachtmerries-dagboek besproken. Voor haar waren een viertal zaken opgevallen die zeer regelmatig terugkomen in mijn dromen. We zijn begonnen met deze zaken te bespreken en vreemd genoeg kon ik gelijk meerdere gebeurtenissen opnoemen die hebben plaats gevonden tijdens mijn missie en die ook nog eens met het betreffende onderwerp te maken hadden. Ik leek wel een waterval. Nog gaan we straks de gebeurtenissen stuk voor stuk bekijken en bespreken en daar uit de top drie bepalen die het meeste last veroorzaken.
Ik ben blij dat Kim hierin toch de meerwaarde van het nachtmerries-dagboek aantoont. Nu kunnen we eindelijke naar een heel gericht behandelplan toe gaan werken. Het viel haar op dat mijn behandelingen bij defensie deze onderwerpen (die hou ik nog even voor mezelf) nooit hebben behandeld. We hebben nog een hoop werk te verrichten, maar Kim sprak vandaag de profetische woorden uit: “Ik heb hoop voor jou voor de toekomst. We gaan de klachten verminderen.” Als zij, met al haar ervaring en deskundigheid, al hoop heeft, waarom zal ik het dan niet hebben.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik weinig hoop meer had na een week als afgelopen week. Weer van alles erbij, maar dankzij Kim durf ik een heel klein beetje positief naar voren te kijken. Nog niet veel en niet ver naar voren, maar in ieder geval wel naar voren.
