Afgelopen nacht was het een groot drama, maar dan ook echt groot. Nachtmerrie niet normaal, details zal ik je besparen, meer zweten dan normaal en hartkloppingen. Exact om 04.00 uur wakker en gewoon niet meer in slaap vallen. Ik had om 08.00 uur een afspraak voor body stress release, dus ik was in ieder geval op tijd. Nog even met een maatje van me liggen appen. Nee dat klopt, dat is niet normaal om 04.30 uur, maar ik was blij dat het wel even kon.
Om 08.00 uur op mijn afspraak en inderdaad geen ademhalingsoefening gedaan, want die ik zou ik onder begeleiding van Bart doen. De eerste ronde is altijd op gang komen, om het zo te zeggen. Bij de tweede ronde ging het even mis. Ik kreeg een paniekaanval. Ik weet niet waarom of waardoor, het kwam ineens opzetten. Gelukkig heeft Bart mij hier door heen gepraat en ervoor gezorgd dat ik mijn tweede ronde op de juiste manier afmaakte. De derde ronde kwam de paniek weer opzetten en dankzij Bart en door mezelf nog meer te focussen op de ademhaling duurde deze beduidend korter. De vierde ronde geen paniekaanval meer gehad, maar mijn lichaam stond wel behoorlijk strak en was ik ook ineens echt moe.
Hierna ook nog eens de kou-ervaring en ik wist niet wat Bart voor mij in petto had. Ik hoorde ineens ijsblokjes in een emmer vallen en ik voelde het al aankomen. Inderdaad mijn handen moesten eraan geloven. Ik week geleden lukte het mij nog om 2 seconden tot aan mijn polsen in het ijswater te zitten. Bij aanvang in elke hand een ijsblokje en dat vond ik al niet prettig. Gelukkig kon ik mij focussen op de ademhaling en kon ik wat kou betreft mijn grens verleggen. Na deze oefening mijn handen tot aan de polsen in de emmer met ijsklontjes. De drang om ze na een paar seconden er weer uit te halen heb ik kunnen onderdrukken door middel van de ademhaling en andere focus. De pijn ging op een gegeven moment over in prikkeling. Uiteindelijk lukt het me om 1 1/2 minuut, ongeveer en dit was geen doel, mijn handen in het ijswater te houden. Een overwinning op mijn lichaam. Niet opgeven en weten, accepteren, voelen dat je lichaam meer kunt dan je beseft. Een mooie opsteker om mijn lichaam te trainen, bij spanning en verkrampingen, te ontspannen. Laat het gebeuren, ik kan dit.
Na deze oefening een behandeling body stress release ondergaan. Ik merkte dat mijn lichaam meer moeite had om vooral de spanning in mijn linker onderrug los te laten. Ook merkte ik dat mijn rechterschouder en rechter gedeelte van mijn nek strakker stonden dan “normaal”. Uiteindelijk liet mijn lichaam ook deze spanning los.
Op weg naar nieuwe bijzonderheden en bewustwording. Weer een stapje genomen naar…………
