Weer een dag verder. Ik wil nog een kleine aanpassing aanbrengen ten op zichtte van mijn eerste stukje over deze ervaring.
De volgorde van de ademhalingsoefening is als volgt: buik-borst-hoofd en uit laten gaan. Dank je wel Bart voor deze positieve aanvulling.
De afgelopen nacht was 1 groot drama. Ik heb geen slaapmedicatie genomen, yes vanavond weer, dus dit zal ook meegeteld hebben. Korte slaapjes van maximaal 2 uurtjes, tussen door veel waker, nachtmerries en veel pijn in voeten, handen en armen.
Vanmorgen na het opstaan eerst mijn ademhalingsoefening gedaan. Ik heb drie volledige rondes gemaakt. Zittend en leunend tegen de muur van mijn bed was dus tot nu de prettigste houding. Ik kon hierdoor makkelijk een goed ritme aanhouden, omdat ik me niet ook nog eens moest concentreren op mijn evenwicht.
Na het einde van de eerste ronde ademhalingen, niet ademhalen lukt mij 32 seconden. Als ik me besef dat toen ik begon de teller al stopte bij 20 seconden ik dan met 32 seconden alleen maar blij mag zijn.
Na het einde van de tweede ronde ademhalingen, niet ademhalen lukt mij 45 seconden. Gisteren lukt het mij 30 seconden. Ook hier mag ik weer blij om zijn.
Na het einde van de derde ronde ademhalingen, niet ademhalen lukt mij 71 seconden oftewel 1 minuut 11 seconden. Gisteren was dit nog 40 seconden. Drie keer lukte het mij om dit langer te doen. Dit is voor mij toch wel eindelijk iets positiefs. Nu is ligt mijn doel niet om dit steeds verder uit te breiden. Mijn doel is om de oefening steeds geconcentreerder uit te voeren en ik ben er nu een beetje van overtuigd dat het dan vanzelf steeds beter zal gaan.
Na de ademhalingsoefeningen, koud douchen. Ik merkte dat mijn lichaam steeds makkelijker de kou kan verdragen. Vandaag was ik eerder op de, tot nu toe verdraagzame stand van de koude kraan, uiterste stand van het koude water. Er zijn nog stappen te doen, want de kraan kan nog verder koud gezet worden. Ook hierin heb ik geen doel. Ik zie elke keer wel weer waar ik op uit kom. Ik kan me voorstellen dat er dagen zijn die beter gaan en die minder gaan.
Gevolgen van bovenstaande op mijn lichaam. De dromen zijn er nog en de gevolgen van de dromen zijn niet veranderd, maar ik ga hier de tijd aan geven. Ik ben nog geen week bezig.
Overal zijn de lichamelijk klachten wat zwaarder geworden. Mijn rug, als grootste graadmeter, zit behoorlijk vast al gedurende enkele dagen. Ik schrik en verkramp nog regelmatig van onverwachtse geluiden. Zeker nu met al die sneeuw. Soms vallen hele platen sneeuw van het dak en ik zit weer stijf. Gelukkig heb ik weer wat modelbouw binnen gekregen en kan ik hierin ook mijn afleiding zoeken.
Al met al positief zonder meetbaar verschil van mijn lichaam. Ik blijf doorgaan zoals afgesproken en zie de komende weken wel of er iets gaat veranderen. Morgen wel naar de body stress release om mijn spieren weer te laten weten dat ze de spanning los mogen laten. Ik weet 100% dat na de behandeling het stukken beter zal gaan. Misschien ervaar ik tijdens de behandeling dat mijn lichaam de spanning makkelijk los laat.
Tot een volgend verslag.
