24 juni 2020.
Sinds donderdag 18 juni 2020 lig ik noodgedwongen 23 uur per dag plat. De verkramping in mijn rug wilt maar heel langzaam verminderen. Net in de periode dat mijn behandelaar van Body Stress Release op vakantie is. Ik weet zeker dat als ik eerder bij hem terecht had gekund, dit probleem allang opgelost was. Het is moeilijk te verkroppen dat mijn lijf zo reageert. Als dit mijn toekomst wordt, dat bij elke slechte droom en/ of vreemde hardde geluiden mijn lijf in de verdediging schiet, dan mag mijn toekomst wat mij betreft morgen over zijn. Daar tegenover staat dat ik toch blij ben dat ik mijn jongens heb beloofd om het einde niet zelf op te zoeken. Het blijft bij mijn twee eerdere pogingen.
Het is zo vermoeiend om bij elk geluid mezelf toe te spreken wat het geluid is en mijn lijf toe te spreken dat er niets aan de hand is. Dat we in Nederland zijn en niet in voormalig Joegoslavië. Dat Nederland wel veilig is. Zijn nu aan de achterburen nu ramen aan het plaatsen en deze worden vastgezet door middel van spijkerpistolen. Dit geluid wordt een probleem als ik niet steeds tegen mezelf blijf praten. Het blijft benoemen wat het geluid is.
Positief dit bericht afsluitend en de dag begonnen. Het is me gelukt om een uur lang te zitten. Nu maar opbouwen naar langer en langer en minder in mijn bed.
